W tegorocznych uszkodzonych nagrodach Frontier Awards British Gareth Brookes miał najlepszą oryginalną klasyfikację graficzną zszywaną z Black Project, jego szczerym, zabawnym i zabawnym i zabawnym i Żądające spojrzenie na seksualność nastolatków.
Gareth Brookes od lat jest płodnym egzystencją na brytyjskiej scenie małej prasowej, od filmu z humoru Guy Man, a także dobrych przyjaciół (i kobiety) po śmiech głośno poezji natury pastiszu o zapachu zapachu Dziki (który ma ciężko zdobytą obszar w mojej bibliotece po stronie, wcisnęła się zarówno między Baudelaire, jak i Leonardem Cohen).
Jednak rok 2013 był rokiem, w którym nadepnął tak samo jak najwyższy stół Comics. Jego oszałamiająca książka The Black Job (mistrz pierwszego konkursu graficznego prowadzonego przez jego ostatecznego wydawcy, Myriad Editions*) surfowała fala uznania od czasu jej publikacji na początku roku, a teraz wybrała Ultimate the Ultimate the Ultimate the Ultimate Accolade – Uszkodzona nagroda Frontier za najlepszą oryginalną powieść graficzną.
Podobnie jak wszystkie najlepsze komiksy, czarna praca łączy swój związek, a także typ, aby opowiedzieć historię w metodzie, z którą inne media nie mogą podejść.
Jednak jedną z rzeczy, które sprawiają, że praca ta jest niezwykła, jest połączenie metod, które Brookes wykorzystuje do opowiedzenia swojej historii-składanki linokutów, a także hafty, które zajęło jej twórcę cztery lata.
Czarna praca jest czasem niepokojącym, choć powszechnie niezwykle zabawnym spojrzeniem na mroczną powstającą seksualność młodego nastolatka, Richarda, na początku lat 90.
Jednak życzenie Richarda na intymność popycha obiektywizowanie kobiet tak daleko, jak to możliwe. Wykorzystując godne podziwu poziomy wynalazków, opracowuje serię „dziewczyn” z artykułów domowych, jednocześnie przechodząc do niezwykłych długości, aby zapobiec odkryciu jego dzieł.
Bez wpływu Richarda, bez mrugania, a także nieskrępowana narracja jego wyczynów, jest zwykle zaskakująca, jednak ma taką szczerość, że pomimo jego dziwności, nigdy nie alienuje czytelnika. Istnieje również dziwnie wzruszająca ironia między groteskową naturą jego dzieł, a także uczucia, a także ochronność, którą odczuwa.
Brookes wykorzystuje unikalne medium swojej pracy, aby stworzyć schludne sztuczki narracyjne. Podczas kilku wydarzeń pokazuje nam swoje działanie haftu, wzmacniając podtekst książki, że za uporządkowaną fasadą na przedmieściach dzieje się coś bardziej nieporządnego.
W roku, w którym straciliśmy Iain Banks, dobrze jest, że nowy utwór pojawił się ze znajomym połączeniem ciemności, humoru i wyobraźni. Z jego przekonującym, a także niepokojącym przedstawieniem mentalnego tykania dziwnego młodego mężczyzny, nie jest przesadzeniem sytuacji, aby stwierdzić, że czarna praca nie przypomina nic, co wyjątkowo łagodna wersja hrabstwa House w fabryce os. Gratulacje dla Garetha Brookesa, a także niezliczonych edycji.
(*Czarne zadanie jest również oferowane cyfrowo od sekwencyjnego.)